Orao belorepan (lat. Haliaeetus albicilla)je najveći orao Evrope. Perje je braon boje sa svetlijim delovima sa spoljašnje i unutrašnje strane krila. Sa zrelošću ptice svetlije nijanse dobijaju na intenzitetu. Potpuno beo rep je znak pune zrelosti. Dužina od repa do glave je od 70 do 90 santimetara dok raspon krila varira između 2.0 do 2.4 metra. Rasprostranjen je od severne Evrope (zapadna Irska, obala Norveške) prema istočnoj i Južnoj, pa preko zemalja bivšeg SSSR-a na istok do Kamčatke i Japana. Do pre jedne decenije bio je na ivici istrebljenja ali je intenzivnim merama zaštite broj ptica u divljini značajno porastao i danas je njegova evropska populacija stabilna.

Izhrana:

Belorepan se hrani najčešće pticama močvaricama (patke, guske, labudovi, gnjurci, galebovi, čaplje i dr.), ali i sisarima do veličine zeca i lisice, kornjačama, zmijama i ribama do 8 kg težine. Ponekada su u gnezdima belorepana pronalažena i prasad, ali se pretpostavlja da ih je orao pronašao dok su plutala u vodi, jer ukoliko je prinuđen, Belorepan će jesti i lešine, najčešće uginulu ribu, a ako mu se pruži prilika i druge životinje koje reka nosi.

Razmnožavanje:

Mladi orlići - čučavci, izvale se otvorenih očiju i ušiju, pokriveni zametnim paperjem koje u prvih nedelju dana zamene pravim paperjem. Nakon 70 dana, oko sredine meseca juna, počinju da lete. Primećeno je da jači mladunac baca slabijeg iz gnezda pre poletanja, verovatno zbog nedostatka hrane jer mladi puno jedu i najčešće su teži od roditelja. Nakon poletanja, mladunac se do 28 dana vraća u gnezdo da ga roditelji hrane pre nego što se potpuno osamostali.